Wyobraź sobie taką sytuację: żyjesz w świecie, który jest Tobie zupełnie obcy. Nie potrafisz odczytywać godziny z zegarka ze wskazówkami, wyrazy czytasz od tyłu, nie masz zdolności logicznego myślenia, a związki przyczynowo-skutkowe to dla Ciebie zupełna abstrakcja. Gubisz się nawet w najbardziej znanych miejscach (nawet w swoim własnym domu) i nie potrafisz usytuować się w przestrzeni trójwymiarowej (problem stanowi dla Ciebie ocena odległości).
Oprócz tego, masz problemy z koordynacją i często o coś się uderzasz albo obijasz. Nie potrafisz zrozumieć relacji zachodzących między ludźmi (np. tego, dlaczego Twoja matka to jednocześnie siostra Twojej cioci), rozpoznać ironii i żartu. Czy wyobrażasz sobie takie życie, bo mi nawet trudno uwierzyć, że są ludzie, którzy z takimi problemami się borykają.
Historia Barbary Arrowsmith-Young
Te „dolegliwości”, które opisałam, to nie żadna historia science-fiction. Słuchając ostatnio różnych przemówień na TED.com, natknęłam się między innymi na historię Barbary Arrowsmith-Young, u której w dzieciństwie zdiagnozowano tzw. blokadę mentalną, czyli niezdolność do uczenia się na wielu płaszczyznach. Lekarze powiedzieli jej, że musi nauczyć się z tym żyć, bo nic nie da się zrobić. Barbara walczyła ze wszystkimi przeciwnościami i jakoś udało jej się skończyć szkołę podstawową. Kiedy jednak miała pójść do collegu, dopadł ją poważny kryzys i postanowiła popełnić samobójstwo.
Próba się jednak nie udała i Barbara doszła do wniosku, że czas poszukać rozwiązania swojego problemu. Wierzyła, że poradzi sobie z przeciwnościami i pewnego dnia zacznie żyć normalnie. Poszukiwała różnych badań, które pomogłyby jej w poradzeniu sobie z jej przeszkodami. I pewnego razu znalazła opis przypadku młodego rosyjskiego żołnierza, który po postrzale miał takie same problemy z postrzeganiem rzeczywistości jak ona.
Wola walki
Barbara postanowiła walczyć o siebie i swoje życie. I skoro dowiedziała się, że przez odpowiednią stymulację można poprawić funkcjonowanie mózgu, postanowiła rozpocząć swoją krucjatę. Zaczęła wymyślać ćwiczenia, które miały jej pomóc w rozumieniu tego, co do tej pory było dla niej abstrakcją. I tak zaczęła od nauki relacji między małą a dużą wskazówką na zegarku, z czasem przeszła do uczenia się czytania map i logicznego myślenia. Okazało się, że już po 4 miesiącach od wytężania swojego umysłu i regularnych ćwiczeń, umiała zrozumieć książki filozoficzne.
Wytrwałość
Teraz jest kobietą, która nigdy się nie gubi i uwielbia czytać mapy, choć kiedyś potrafiła zgubić się w domu swojej przyjaciółki! Jej upór, wola walki i wytrwałość pozwoliły pokonać jej wszystkie „ułomności”. Teraz pomaga innym walczyć z trudnościami w uczeniu się i stworzyła program nauki wykorzystujący neuroplastyczność mózgu.
Niesamowite zdolności mózgu
Ta historia świadczy o tym, że mózg każdego z nas ma nieograniczone możliwości. Zastanawiam się więc, jak to jest, że tak często w siebie wątpimy i nie dajemy sobie szansy na stworzenie czegoś wspaniałego. Ja sama wielokrotnie w siebie nie wierzę i konformistycznie mówię: „Nie dam rady, z tym sobie nie poradzę.” Ale kiedy staję pod ścianą i nie mam wyboru, kiedy muszę coś zrobić, okazuje się, że świetnie sobie radzę. Podejście do problemu odgrywa decydującą rolę.
Bo gdyby Barbara siedziała z założonymi rękami i płakała nad swoim losem, utwierdzając się w diagnozie postawionej przez lekarzy, nigdy nic by nie osiągnęła, a tym bardziej nie mogła pomagać innym.
